Nr.6368
Hsw 7/9/72/67/


De EU een harmonie factor of opnieuw een realisator van het grote gelijk.

Europa en Eurazië hebben gedurende duizenden jaren gekend de strijd tussen vele volkeren die hun grote gelijk verdedigden en daartoe duizenden oorlogen hebben gevoerd tegen andere volkeren.

Vele malen stonden grote delen van Eurazië in vlam en vuur, eveneens zelfs grote delen buiten Eurazië, die eveneens betrokken werden bij de vele oorlogen. We denken aan Afrika, Zuid Amerika, Noord Amerika…

Na de Tweede Wereldoorlog zagen we een poging tot een creatie in Europa, van de EU: de Europese Gemeenschap, in een poging uit te groeien tot een factor van harmonie in Europa en via deze harmonie in Europa, harmonie te creëren en in stand te houden over de rest van de wereld.

Deze poging om de EU uit te bouwen tot een factor voor harmonie, waarbij conflicten via harmonie naar een oplossing geleid werden, is nu 70-jaar oud, van de jaren 1950 tot 2020…

Zijn we nu tot een keerpunt gekomen? Hebben we nu de uitdaging, binnen Europa en Eurazië een harmonie te zoeken tussen de verschillende militaire, economische, culturele krachten: West-Europa, Oost-Europa, Noord-Europa, Noord-Azië, China, Indië, enz.
 

Is het eerder zo dat na 80 jaar van harmonie perspectief, we er genoeg van hebben en we weer zoeken naar het” grote westerse gelijk”? Wij : de goeden tegen zij: de anderen: de slechten?De manipulaties en de overredingstechnieken, krijgen die weer de overhand, tegenover het dialectische harmonie streven naar nieuwe evenwichten en vrede?

Op een ogenblik dat de klimaatdestructie, klimaatveranderingen extreme dimensies aannemen, is de strategie van strijd en oorlog werkelijk te verkiezen boven pogingen tot harmonie: tot ontwikkeling van vrede en compromis? De politieke leiders van de EU hebben hier vitale keuzes en beslissingen te nemen. Bij voorkeur met kennis en perspectief op de vroegere enorme destructies van de Oost/West/Zuid/Noord conflicten en oorlogen…

Balder M